Kategoria: Nauka

Kiedy pierwszy raz w szkole coś nie coś (to jeszcze w podstawówce, która to była połączona z gimnazjum #gimby_pamiętają) miałem styczność z samym słowem, jakim jest programista, programowanie i kim chcesz być i dlaczego oraz: „czy aby na pewno dasz radę” był kontakt z językiem C, chociaż ze względu na używanie biblioteki iostream luźno i swobodnie mówiło się C++, bo w zasadzie przez całe gimnazjum nie ujrzałem składni tak mocno sugerującej ANSI C. Potem w liceum, kiedy zobaczyłem na kartce %d i inne takie miałem wrażenie poczucia zagubienia się na tej kartce, nie wspominając już o tym, że mimo iż mało tego kodu było, to jednak przed oczami strasznie mi się zlewał (po dziś dzień mam te kartki schowane w biurku, w teczce, w gotowości, bo nigdy nie wiem, kiedy dany algorytm mi się przyda). Bodajże w wakacje po pierwszej klasie liceum kupiłem książkę „Java-podstawy” zgodność z JDK 7 i wyżej. I wtedy to jak próbowałem pojąć klasy, do których nie dobiegłem jeszcze wtedy w symfonii i pracą z notatnikiem oraz konsolą, bo książka zaproponowała tworzenie wszystkiego w notatniku, chociaż było napisane, że jakieś tam IDE jest-tak to, wtedy kiedy to nie mogłem po prostu używać swobodnie pętli i if’ów tylko musiałem posługiwać się klasami, uznałem, że nie Java to nie jest, to co lubię-to właśnie wstęp (dosyć długi) do tego, o czym będzie dzisiejszy wpis.